Moje spojrzenie wobec tworzenia dziennika refleksji

Cześć wszystkim!

Może wiecie a może nie wiecie, ale już od dwóch tygodni zakończyły się nasze wykłady z ekologii (co prawda rozpoczęły się ćwiczenia z tego przedmiotu, więc moja przygoda z ekologią będzie trwała na pewno jeszcze przez jakiś czas). W związku z tym chciałabym chociaż w drobnym stopniu przedstawić swoją opinię na ten temat oraz zsumować to czego się na tych zajęciach dowiedziałam.

Na pierwszym wykładzie została nam zaproponowana całkowicie inna i unikalna forma zaliczenia wykładów z ekologii - mianowicie chodzi tutaj o dzienniki refleksji, które miały zastąpić nam pisanie egzaminu końcowego. Mimo, że miałam wiele obaw co do tego rozwiązania (niektóre niestety się ziściły, ale o tym za chwilę) to razem z moimi koleżankami podjęłyśmy się tego wyzwania i właśnie tak powstał ten wspólny blog prowadzony przeze mnie oraz Oliwię. Mimo początkowego piśmienniczego zapału z czasem niestety zmalał, głównie ze względu na natłok nauki na inne przedmioty. Właśnie to systematyczność we wrzucaniu postów była główną z moich obaw i niestety się ziściła (kilka razy zdażyło mi się mimo wielkich chęci nie napisać żadnego z zamierzonych przeze mnie wpisów z powodu zmęczenia), doprowadziło to do mojego lekkiego zniechęcienia w kontunuowaniu upubliczniania kolejnych wpisów (dodatkowo zastanawiałam się czy jednak nie prościej napisać egzamin). Jednakże ostatecznie stwierdziłam, że to już nie zabawa w zmienianie oraz kombinowanie w pierwotnie podjętych decyzjach - przecież zadeklarowałam dodawanie moich myślowych wywodów. Spowodowało to, że ponownie zaczęłam pisać i wstawiać kolejne wpisy co mnie bardzo cieszy, że jednak zmotywowałam się sama w sobie by dokończyć to co zaczęłam. W związku z tym uważam, że cała "przygoda" z pisaniem dziennika refleksji, nie tylko zachęcała do poznawania oraz zagłębiania w świat ekologii, czy była łatwiejszą alternatywą zaliczenia przedmiotu, ale umożliwiła mi w pewnym stopniu poznanie własnych możliwości - zarówno twórczych, jak i tych ważnych dla własnego rozwoju osobistego. 

Mimo całej otoczki płynącej w okół tworzenia dziennika refleksji, uważam, że o wiele lepiej rozumiem czym kieruje się ekologia oraz co wartościowego dzięki tej nauce zyskujemy. Dodatkowo jestem ciekawa i dalej z chęcią będe czytać a także zapoznawać się z dalszą drogą, która zostaje nakreślona nam przez tą naukę - ponieważ ona również wraz z rozwojem całego świata także się zmienia i zaczyna obejmować całkowicie nowe zagadnienia. 

Mikroorganizmy a obieg materii w przyrodzie

 Mikroorganizmy to bardzo szerokie pojęcie, które mieści w sobie grupy organizmów (jak i tworów, których nie możemy jednoznacznie do tej grupy "dołączyć") do których zaliczamy: bakterie, grzyby, pierwotniaki, mikroskopijne glony, archeony oraz nieszczęsne wirusy, które nie niestety nie będą częścią moich dzisiejszych rozważań. Kontynuując, drobnoustroje występują wszędzie - w naszym środowisku, wewnątrz organizmów (w układzie pokarmowym oraz rozrodczym), ale także stanowią biofilm na naszej skórze. Mimo to większość z nich może spowodować u nas niezliczone choroby, które mogą w bardzo negatywny sposób wpłynąć na nasze zdrowie oraz życie. Natomiast w samym środowisku pełnią bardzo ważną funkcję destruentów (bakterie, grzyby) oraz niektóre z nich są pożywieniem dla innych organizmów (pierwotniaki, glony).

Destruenci to organizmy, które żywią się martwą materią organiczną - jednakże odbywa się to w bardzo specyficzny sposób - ponieważ wydzielają one enzymy na zewnątrz, które trawią dany pokarm, a następnie wchłaniają rozłożone substancje. Dzięki temu procesowi do gleby przedostaje się woda, dwutlenek węgla, ale także azot i fosfor, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania roślin. Dodatkowo destruenci mogą stanowić, ważny pokarm dla ślimaków (grzyby) czy nicieni (bakterie), a pierwotniaki i glony mogą być spożywane przez organizmy żyjące w toni wodnej. W związku z tym te mikroorganizmy pozytywnie wpływają na zachowanie lasów, ponieważ bez nich, gleba byłaby jałowa - co w efekcie doprowadziło by do degradacji roślin.W ramach ciekawostki warto pamiętać, że nie tylko drobnoustroje to destruenci - do tej grupy należą także niektóre gatunki nicieni, pierścienic (wszystkim dobrze znane dżdżownice) oraz owadów (np. chrząszcze), które mimo swojej dość prostej, bezkręgowej budowy, nie należą do grupy mikroorganizmów. 

Jednak pod tym pojęciem możemy wyróżnić także dwie kategorie destruentów: 

• nekrofagi - żywiący się szczątkami martwych organizmów zwierzęcych. 
• saprobionty - żyjący w rozkładającej się materii organicznej, którą się odżywia. Dodatkowo dzielimy je na: 

1. saprofagi - rozdrabniające martwą substancję organiczną 
2. saprotrofy - zdolne do rozkładu materii organicznej do prostych związków mineralnych

Organizmy a zakres ich tolerancji ekologicznej

 Mimo, że organizmy zamieszkują każdy zakątek świata to jest ona inna w różnych środowiskach - ryba słodkowodna nie zamieszka w wodzie morskiej o znacznym zasoleniu, a ślimak nie przeżyje na suchej jak wiór pustyni. 

Wynika to z faktu, że każdy organizm ma swój własny sposób funkcjonowania w kórym najbardziej efektywnie się rozmnaża oraz rozwija. Czynniki, które warunkują daną zależność to m.in.:

• biotyczne (dostępność pokarmu, konkurencja, drapieżnictwo)
• abiotyczne (temperatura, wilgotność, właściwości gleby)

Te dwa czynniki świadzą o zdolności organizmu do życia w danym zakresie czynników środowiskowych i tworzą tzw. tolerancją ekologiczną. Zakres ten ma swoje trzy główne punkty: 

• minimum
• optimum - to wartość czynnika najdogodniejsza do wzrostu, życia i efektywności procesów biologicznych dla danego organizmu
• maksimum

Na każdy, poszczególny organizm nieustannie jest poddawany na różne czynniki środowiskowe w tym samym czasie. Powoduje to, że powstają dwa zakresy toleracji: 

• wąski
• szeroki

Te dwie cechy umożliwiają podzielenie organzimów żywych na:

• gatunki eurybionyczne - mające wąski zakres tolerancji - tzw. gatunki kosmopolityczne, które są rozprzestrzenone na kuli ziemskiej i łatwo dostosowują się do otaczającego ich środowiska
• gatunki stenobionyczne - mające szeroki zakres tolerancji - tzw. gatunki endemiczne, bytują w mniejszej ilości miejsc na świecie, w wyniku wąskiej toleracji ekologicznej, ale także z powodu izolacji od innych ekosystemów (np. Australia czy Madagaskar - to państwa w której znajdują się całkowicie inne i odmienne gatunki roślin oraz zwierząt. Nastąpiło to podczas przesuwania się lodowców oraz płyt tektoniczych, gdy skrawek ówczesnego kontynentu został oddzielony od całej reszty lądu - spowodowało to powstanie zupełnie innej i unikalnej flory.)

Dodatkowo niektóre z organizmów stanowią dla ludzkości idealne osobniki wskaźnikowe - tzw. bioindykatory. Wiele z nich staje się wskaźnikiem czystości powietrza w danym miejscu, gdzie organizm aktualnie bytuje (np. porosty) czy zanieczyszczenia wody (np. małże). Bioindykatory cechują się niską tolerancją ekologiczną, które są wrażliwe na obecność lub brak danej substancji. 

Dominika 

Ekologia człowieka i jego ewolucja

Człowiek jest taki jaki jest - na przestrzeni własnego doświaczenia, na pewno wiele ludzi poznało tą negatywne strony naszego ludzkiego charakteru. Jednakże mimo, że początki ludzkości sięgają miliony lat wstecz, to ludzkość na przestrzeni tego czasu znacznie się rozwinęła, co po dziś dzień umożliwia nam funkcjonowanie w strukturze zwaną społeczeństwem. 

Nasi pierwotni przodkowie, byli wędrowcami, którzy w małych grupach przemieszczali się w poszukiwaniu pożywienia. Wraz z ewolucją, zaczęły powstawać coraz to większe grupy, dzięki czemu podóżnicy mogli skutecznie ochraniać się przed czychającymi niebezpieczeństwami. Taki właśnie początek wykazywało formowanie się społeczeństw. Doprowadziło to do powstawania tendencji do osadzania się na terenach bogatych w pożywienie, ale także wykazującą cechę bezpieczeństwa. Nasi przodkowie zaczęli dostrzegać korzyści z życia w grupie, a nie tylko rywalizacji o pożywienie a tym samym przetrwanie w ówczesnym środowisku. Pojawiły się pierwsze zaczątki komunikacji w obrębie społeczeństwa - mowa ciała, malowidła, znaki, mowa czy pismo. Cała pędząca do przodu  ewolucja doprowadziła do powstawania osad, grodów, a aktualnie metropolii, w których może zamieszkiwać naprawdę ogromna liczba ludzkich żyć. 

Te wewnątrzgatunkowe zależności naszego gatunku stanowią jedną z dziedzin, które badana nauka zwana ekologią człowieka. Zachacza ona w swoich rozważaniach nie tylko o ekologię, ale także atropologię, badając człowieka jako gatunek - w jego fukcjonowaniu w środowisku oraz właśnie w jego związkach wewnątrzgatunkowych czy międzypopulacyjnych. 

Mówiąc o środowisku nie mówimy tylko o biotopie naturalnym, ale także kulturowo-społecznym, w którym dany człowiek żyje i funkcjonuje. 

Mogło by się wydawać, że człowiek to niezbyt dobry przykład ekologii - ponieważ to od doprowadza do dysharmonii wielu ekosystemów, jednkaże także nasz gatunek musi walczyć o przetrwanie, które umożliwia dalsze istnienie i wydawanie płodnego potomstwa, wykazuje zachowania kulturowe chroniące przed negatywnym działaniem środowiska (a dodakowo umożliwa zmiane negatywnych jego skutków na pozytywy), ale także migrację ludzi na tereny dla nich bardzej korzystne (migracje za granicę w poszukiwaniu lepszych zarobków). 

Jak zmienia się ekosystem?

Nasze otoczenie to pewien układ ekologiczny, który składa się z organizmów w nim zamieszkających, ale także samego środowiska w którym żyją. Te dwie rzeczy tworzą ekosystem, który umożliwia życie w pełnej harmonii. Jest to nieodłączny element naszego świata, który nas nieustannie otacza, jednakże on także nieustannie się zmienia powodując przy tym szereg indywidalnych zmian wobec oragnizmów tam żyjących.

Można by się zastanawiać czym owe zmiany są spowodowane - jednakże to nic prostrzego do przytoczenia. Wraz z rozwijającą się gospodarką i wzmożonym rozwojem technologii, działalność ludzkiego społeczeństwa także w istotny sposób wpłynęła na ekosystemy, w których nastąpiły. Każdy z nich dąży do stabilizacji dlatego wraz z pojawieniem się istotnych zmian ekosyste także się zaczął zmieniac by utrzymać balans i harmonie. Zjawisko to nazywamy sukcesją. 

Sukcesja to nic innego jak zmienność wszelakich form ekosystemu, które trwają w czasie, którą dzielimy na dwie formy: 

• sukcesję pierwotną - zachodzi ona w miejscach w których dotychczas nie występowały stworzenia żywe (przykładem mogą być pustynie czy obszary skalne). Taki obszar zaczynają zasiedlać proste organizmy, które wraz z wzmożonym rozwojem i zwiększaniem swojej liczebności "zachęcają" inne oragnizmy do zamieszkania danego terenu 
• sukcesję wtórną - calkowicie różni się od sukcesji pierwotnej tym, że przeksztłcenie obszaru nie zachodzi w miejscu, gdzie liczba organizmów była znikoma, ale polega ona na przekształceniu istniejącego już ekosystemu w całkowcie inny - nie tylko poprzez proces naturalny (zarastanie jezior i tworzenie bagien), ale także w wyniku katastrof (pożar)

Innym procesem wpływającym na zmiany w ekosystemie jest gradacja, która odnosi się do zjawiska masowego rozmnażania daneo gatunku powodując zmniejszenie się bioróżnorodności w obrębie danego obszaru. Powoduje to bardzo wielkie utarty w harmonii całego środowiska, a nawet może spowodować wymarcie jednego z gatunków, któremu zostaje zabrane miejsce bytowania, czy stanowią źródło pokarmu dla gatunku szybciej się rozwiającego. Dodatkowo przywrócenie równowagi w środowisku może trwać latami. Prowadzi to niejednokrotnie do wyginięcia niektórych gatunków roślin i zwierząt.

Biomanipulacja a wpływ na środowisko wodne

 Wielu z nas w mediach społecznościowych może zetknąć się ze słowem biomanipulacja, jednakże społeczeństwo dalej nie ma zielonego pojęcia co to słowo oznacza i jak wpływa na nasze środowisko. 

Możemy zadać sobie pytanie na czym w ogole ona polega?

Opisuje ona ingerencje człowieka w ekosystem poprzez zmianę warunków życia lub ilości organizmów tam żyjących, wykorzystując zależności międzygatunkowe oparte o łańcuch pokarmowy. 

Co powoduje użycie biomanipulacji?

Dzięki biomanipulacji zbiorniki wodne otrzymują ochronę przed wzmożonym zakwitaniem oraz zarastaniem glonami w danym wodnym ekosystemie, ale także działa w odwrotnym kierunku jeżeli dany zbiornik wodny takich działań wymaga. To główne założenie tej metody opiera się na trzech możliwych krokach działania:

• zarybianiu akwenu rybami drapieżnymi
• eliminacji poszczególnych, negatywnie wpływających ryb
• introdukcji wybranych gatunków obcych

To właśnie człowiek może poprawić środowisko wodne odławiając ryby, które w dużej mierze jemu zagrażają (ryby karpiowate). Ich odławianie powinno być intensywne oraz krótkotrwałe, ponieważ jeżeli będzie trwać zbyt długo to szybko rozwijający narybek przyniesie potencjalny brak efektów starań rybaków. Prócz ryb karpiowatych ważna jest także kontrola obecności ryb, które żerują w osadach dennych, niszcząć przy okazji roślinność podwodną co uniemożliwia jej sukcesję mimo poprawy naświetlenia w zbiorniku. Jednakże wyłowów można zastosować zarybianie danego ekosystemu rybami drapieżnymi, które w naturalny sposób będą same elimować zbyt bogatą ilość niekorzystnie wpływających innych gatunków ryb. 

Mimo tych sposobów ważnym aspektem jest także stworzenie optymalnych warunków do rozwoju makrofitów. 

Czym one są?

Zazwyczaj są nimi gatunki o wąskim zakresie tolerancji na działanie określonych substancji lub zmian zachodzących w środowisku ich bytowania (Falińska 1997).

Aby zwiększyć rozwój tych organizmów warto by było welimować obce gatunki ryb drapieżnych (amur), ale także także zmniejszyć ilość naszych rodzimych gatunków ryb drapieżnch, mimo to zostaje wprowadzona wzmożona ochrona roślin wodnych, które są poddawane działaniu fal i prądów wodnych, ale równie ważnym aspektem jest dosadzanie tychże roślin (jeżeli dany zbiornik ich nie posiada).

Jednakże to nie jedyne metody ingerencji ludzkości w poprawę funkcjonowania wód, ponieważ wykorzystuje się także metody obniżania stężeń fosforu w danym zbiorniku (powoduje to zmniejszenie tworzenia się osadów dennych oraz zwiększenie natlenowania wody). 

Dominika

Czemu mnie nie było?

 Cześć!

Od jakiegoś czasu bardzo kiepsko szło mi zmotywowanie się aby dalej pisać posty. Zaistniała sytuacja wystąpiła głównie z powodu zmęczenia - nie tylko spowodowanego samą nauką na studia, ale wyczekiwaniem na rozwiązanie ciąży u jednego z moich koni. Przez 3 tygodnie wraz z moją mamą w każdą noc wstawałyśmy co godzinę pilnując czy wszystko w stajni przebiega dobrze. I nareszczie po 11 miesiącach oczekiwania oraz dmuchania na zimne na świat przyszedł nasz wyczekiwany źrebak  ( co prawda jeszcze bezimienny, ale myślę, że w niedługim czasie to się zmieni). 

Z racji tego, że wszystko przebiegło dobrze a świeżo upieczona mama wraz z synkiem czują się znakomicie to wznawiam (a w każdym razie spróbuję, bo w maju czeka mnie kolejny poród) moją systematyczność w pisaniu wpisów na tym blogu 😀

Dzisiaj wstawiam jedynie post imfromacyjny a już jutro widzimy się z standardowym ekologicznym wpisem 

Do jutra,

Dominika

Czy gatunek to to samo co populacja?

 Czy możemy powiedzieć, że gatunek oznacza to samo co populacja? 

Niestety mimo wielkich chęci nie możemy tych dwóch pojęć ze sobą mylić, ani używać naprzemiennie chociaż w wielku internetowych artykułach te dwa pojęcia mają zatartą pomiędzy sobą granicę i dla wielu oznaczają to samo. 

W tym poście postram się wyjaśnić różnice pomiędzy tymi dwoma słowami. 

Czym w takim razie jest gatunek? 

Gatunek to zbiór osobników o tym samym pochodzeniu, które mogą rozmnażać się płciowo pomiędzy innymi osobnikami tego samego gatunku, wydając na świat płodne potomstwo. Mimo to, wielu z naukowców twierdzi, że dana definicja jest błędna ponieważ nie bierze pod uwagę gatunkowych mieszańców (właśnie tu zaciera się granica dwóch blisko spokrewnionych gatunków) ani rozmnażania bezpłciowego. Dlatego w dużej mierze pod uwagę bierze się także geny znajdujące się w genomie danego badanego organizmu oraz porównuje do innych stworzeń o podobnych genomach i ostatecznie klasyfikuje się do odpowiedniego gatunku. 

Czym jest populacja? 

Populacja to zbiór osobników należących do tego samego gatunku, ale za to zasiedlającego ten sam teren w tym samym czasie. Dodatkowo rozmnażają się one płciowo powodując przychodzenie na świat płodnego potomstwa. Każdą populację mogą tworzyć tzw. populacje lokalne i to właśnie między tymi małymi lokalnymi populacji dochodzi najczęściej do rozmnażania - znaczy to, że rzadko kiedy osobniki w populacji krzyżują się z innymi populacjami tego samego gatunku (rozmnażanie następuje między populacjami likalnymi w obrębie jednej i dużej populacji).

Idealnym przykładem do zoobrazowania tego zjawiska jest nasza rodzima wiewiórka pospolita.

Wiewiórka pospolita to gryzoń zamieszukujący nasze polskie lasy. To rude stworzenie rozmnaża się między osobnikami z tej samej populacji - czyli innymi wiewiórkami pospolitymi. Natomiast wiewiórka szara to także gryzoń zamieszkujący nasze polskie lasy, jednakże jest to populacja, która przywędrowała ze stanów zjednoczonych. Mimo, że te dwa różne rodzaje stworzeń należą do tego samego gatunku, to należą do innych populacji co powoduje, że niechętnie się ze sobą krzyżują 

Dominika  

Rafa koralowa jako złożony ekosystem

Każdy człowiek chociaż raz w życiu powinien zobaczyć rafę koralową, która sama w sobie zapiera dech w piersiach. Tworzące ją oraz żyjące w niej organizmy są naprawdę różnorodne i umożliwiają poprawne funkcjonowanie tego niecodziennego ekosystemu znajdującego się na oberżach Australii, Egiptu i kilku innych państw graniczących z oceanem. 

Rafę koralową tworzą organizmy wodne; koralowce, stułbiopławy, gąbki, otwornice, mięczaki, glony oraz naprawdę wiele innych niepowtarzalnych istot. Same koralowce to bardzo ciekawe organizmy należące do parzydełkowców - posiadają zewnętrzny szkielet, który nadaje im nadzwyczajnej twardości i odporności na działanie silnych fal sztormowych - dlatego stanowią naturalny falochron dla otaczanych przez nie wybrzeży. Te „dziwaczne” zwierzęta żyją w symbiozie z algami morskimi, a wręcz wielu badaczy uważa, że koralowce „hodują” glony, ponieważ to właśnie od nich otrzymują one składniki odżywcze niezbędne do przetrwania. Z tego międzygatunkowego  współżycia wynika fakt, że rafy koralowe powstają na płytkich i przejrzystych wybrzeżach, ponieważ do procesu fotosyntezy przeprowadzanego przez glony potrzebne jest światło. Właśnie dlatego najpiękniejsze rafy znajdują się z dala od zanieczyszczeń.

Ta kolorowa i niesamowita struktura jest zamieszkiwana przez równie kolorową oraz fantastyczną faunę zwierząt - właśnie tu możemy obserwować Amfipriony plamiste - wszystkim dobrze znane jako błazenki albo rybki nemo, które tworzą symbiozę z ukwiałem. Te kolorowe ryby chowają się w ukwiałach, gdzie nie są poparzone przez jego wypustki, natomiast inne stworzenia zostają zaatakowane. Dzieje się tak ponieważ ciało błazenków jest pokryte śluzem, który jest ochroną przed konkretnym ukwiałem - ta cecha jest nabywana i w przypadku gdy dana ryba przestanie kontaktować się z tym samym ukwiałem lub błazenek zachoruje, to warstwa śluzu traci swoje właściwości i ukwiał zaatakuje swojego lokatora, a ostatecznie się nim pożywi. 

Natura jest bardzo zaskakująca tworząc tak wspaniałe i potrzebne struktury, jednakże człowiek nieświadomie zaczyna niszczyć to co unikalne oraz piękne. Oceany zostają zanieczyszczone przez pływający w jego toniach plastik oraz inne śmieci zagrażające życiu innym zwierzętom, które same nie dadzą sobie rady z tym problemem. Wiele ogromnych fabryk zanieczyszcza wody ściekami czy innymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi mieszającymi się z wodą morską zatruwając ryby oraz inne istoty morskie. Naukowcy przewidują że za kilkadziesiąt lat koralowce całkowicie wyblakną co wiąże się oczywiście z ich śmiercią, ale także ogromnej straty dla ludzkości - utracimy cały ekosystem rafy koralowej. Jeżeli nasze ludzkie społeczeństwo dalej będzie biernie reagować na wszystkie potencjalne konsekwencje wynikające tylko i wyłącznie przez naszą szkoliwą działalność, to niestety za niedługo będziemy zmuszeni oglądać tą piękną, ale nie tak wspaniałą strukturę rafy koralowej tylko za szybą oceanarium.

Miłego dnia, 

Dominika 

Rola mikroorganizmów w ochronie przyrody.

 

        Witam w kolejnym poście! Dzisiaj kolejny raz poruszymy temat mikroorganizmów. Są one niezwykle różnorodne i odgrywają rolę w wielu aspektach życia na ziemi, ale tym razem spróbuję opisać ich rolę w ochronie przyrody. Te mikroskopijne organizmy, mimo że nie widoczne gołym okiem również odgrywają ważną rolę w naszym środowisku.

              Jedną z ważniejszych ról mikroorganizmów w ochronie przyrody jest zapobieganie chorobom roślin. Mogą być używane jako biologiczne środki ochrony roślin. Działają jak naturalni wrogowie patogenów roślin. Jest to także naturalny sposób ochrony, dzięki któremu zmniejszamy ilość stosowanych środków chemicznych. Mikroorganizmy często są stosowane do usuwania zanieczyszczeń z różnych środowisk jak na przykład gleba, woda, powietrze. Ta metoda jest również przyjazna dla środowiska i pozwala na przywrócenie zanieczyszczonych obszarów do stanu naturalnego. Mikroorganizmy są kluczowe także w różnych procesach rozkładu materiału organicznego. Biorą udział w procesie mineralizacji, który polega na przekształcaniu związków organicznych w formy dostępne dla innych organizmów. Bez nich, nierozkładany materiał organiczny zaczął by się gromadzić a innym organizmom mogłoby zacząć brakować składników organicznych. Takie działania mogą doprowadzić do zakłócenia równowagi ekosystemu. W związku z ich zdolnością do rozkładania składników organicznych, często są stosowane do rekultywacji gleby, czyli doprowadzanie gleby do stanu zdolnego do uprawy. Mikroorganizmy mają zdolność do rozkładania substancji odżywczych, które mogłyby zagrażać im i innym organizmom.

              Mimo że opisywane organizmy nie są widoczne dla nas gołym okiem odgrywają w naszym życiu i życiu innych organizmów niezwykle ważną rolę. Być może, wiele osób nawet nie zdaje sobie sprawy jak takie bakterie czy grzyby są ważne. Moja fascynacja mikroorganizmami jest naprawdę ogromna. To jest wręcz niewyobrażalne ile dla całego środowiska mogą zdziałać takie małe organizmy. Odgrywają one ważną rolę nie tylko w ochronie środowiska, ale także w innych dziedzinach. Nie zawsze pozbywanie się na siłę wszystkich bakterii i grzybów jest istotne. Warto najpierw się zorientować czy ich obecność nie będzie przyczyną większych korzyści, które mogą dotyczyć nas ludzi, naszych upraw czy wielu innych rzeczy.